امین مهران تبر

تنهاییام رو دوشمه همه جا با خودم میبرمش
ی عمری جون کندیم واسه همه ولی بمن بگو کو آرامش
همه تورو واسه خودت نمیخوان آدمای اشتباهی دورت
وقتی وسط دردا یهویی میبینی فقط خودتیو خودت
میتونیم مثل تبر باشیم بزنیم به ریشه های هم
میتونیمم باهم یکی بشیم بشیم جگر گوشه های هم
میتونیم مثل قفس باشیم بکشیم حصار تو دنیای هم
میتونیم هم نفس باشیم بشکنیم قفل و از پای هم
تا شهامت ول کردنه ساحل امنتو نداشته باشی
نمیشه زد به دل دریا تا اینکه از ترس خودت جدا شی
شایدواسه رسیدن بهش دوتا دستتم بایدپارو کنی
ته مسیر روشنه وقتشه هرچی تو چنته داریو رو کنی