محمد جواد امیری لیلی و مجنون

آنی به کم یاری به غم دستم کجاست
ای بی خبر فصل دل است عاشق شدم
باران ببار که قایق منم
گمگشته ای از فال شب ارزان بگو حاله مرا
این بخت بد طوفان گرفت با خود ببر جان مرا
منم که در این قاب عکس آواره ام
لیلی بمان دعا و درد مجنون برفت بی راهه رو
این بغض من پر شد ز غم گاهی چنان نعره کشد
تنهایی ام یا رب چه می خواهی از این مجنون ز من
لیلی بمان دعا و درد مجنون برفت بی راهه رو
این بغض من پر شد ز غم گاهی چنان نعره کشد
تنهایی ام یا رب چه می خواهی از این مجنون ز من
بر روی تن نقشی بزن که خاکسترم پر می زند
در آن مصیبت بی ثمراز چاه بکش پیراهنم
آن روزگار بی بال و پر با این هوس میخوا ندم
یادت چرا افسانه شد این بیستون کاباره شد
یادت چرا افسانه شد مجنون چطور دیوانه شد
لیلی بمان دعا و درد مجنون برفت بی راهه رو
این بغض من پر شد ز غم گاهی چنان نعره کشد
تنهایی ام یا رب چه می خواهی از این مجنون ز من
لیلی بمان دعا و درد مجنون برفت بی راهه رو
این بغض من پر شد ز غم گاهی چنان نعره کشد
تنهایی ام یا رب چه می خواهی از این مجنون ز من