احمد آقایی پدر

ابرِ بارانم پدر پس شانه های تو کجاست
عطر تو از خانه ام رفته هوای تو کجاست
روزها رفت ولی داغِ دلم سرد نشد
انتهای این غم بی انتهای تو کجاست
آه که دیگر کجا باید به دنبال تو گشت
خسته ام از جستجو پس ردِ پای تو کجاست
بعدِ تو در حسرت یک خواب آرامم، بگو
قصه های غربت پُرماجرای تو کجاست
من زمین خوردم رفیق بی کسی هایم، پدر
دست های مهربان و بی ریای تو کجاست
هیچکسی درد دلم را از سکوت من نخواند
چشم های همزبان و آشنای تو کجاست