مهرتاک درختان فقیر

ما درختای فقیریم که به خاکمون نشوندن
شاخه هامونو شکستن ریشه هامونو سوزوندن
پُره زخمه گُرده هامون پُره زخمه روزگاره
دیگه پاییز و بهارم واسمون فرقی نداره
همه روزا و شبامون مثل ابرا دل گرفته ن
آسمونو تخته کردن آسمونو گِل گرفتن
ما درختای فقیریم که به خاکمون نشوندن
تنمونو زخمی کردن میوه هامونو تکوندن
شاید امروز تنه هامون با یه اَرّه جون ببازن
شاید از چوب من و تو یه درِ بسته بسازن