سبحان محمدی پاییز

ما دلیل سال و ماه
ما دلتنگی‌های راه
ما سکوتی تا ابد
ما یک لبخند کوتاه
پاییز دل بی‌یار ما بود
خورشید تن تب‌دار ما بود
مهتاب به من و تو می‌تابید
در دامن ما شب می‌خوابید
شمعی که مرا
پروانه‌ی او
آخر
به فراموشی داد
از چشم من و
این ثانیه‌ها
ناگه
به خموشی افتاد
راه ما بیراهه شد
آه ما در سینه ماند
باد پاییزی رسید
خاک غم بر دل نشاند
******
پاییز دل بی‌یار ما بود
خورشید تن تب‌دار ما بود
مهتاب به من و تو می‌تابید
در دامن ما شب می‌خوابید
شمعی که مرا
پروانه‌ی او
آخر
به فراموشی داد
از چشم من و
این ثانیه‌ها
ناگه
به خموشی افتاد
پاییز دل بی‌یار ما بود
خورشید تن تب‌دار ما بود
مهتاب به من و تو می‌تابید
در دامن ما شب می‌خوابید