سپهر ساتیا کهکشون

دلکم ببند چشاتو یه سفر بریم تو رویا
توی یه کلبه‌ی چوبی و حوالی یه دریا
دلت آغوشمو میخواد میگی سردمه خداییش
سر رو شونه هام میذاری بشینیم کنار آتیش

من دیگه اسمی ندارم
تو واسم نام و نشونی
اگه من ستاره باشم
تو واسم یه کهکشونی
تو دوتا چشم قشنگت
من مثه فضانوردم
آخه چشای تو ماهه
دور اون چشات بگردم

همه رویام تویی تو
موج دریام تویی تو
آتیش اینجا یه بهونه‌س
همه گرمام تویی تو

من دیگه اسمی ندارم
تو واسم نام و نشونی
اگه من ستاره باشم
تو واسم یه کهکشونی
تو دوتا چشم قشنگت
من مثه فضانوردم
آخه چشای تو ماهه
دور اون چشات بگردم