صادق کشاورز نیا بارون

نیا بارون تموم زندگیمون خیس آبه
تنا سرده دلا تو آتیشه از غم کبابه
هوا ابری چشامون تو چشای آسمونه
ببین ابرو داره آواز وحشت رو میخونه
دلا واپس نگاها مضطرب از یک هجومه
غم اینجا ریشه کرده تو دلا شادی کدومه
نیا بارون تموم زندگیمون خیس آبه
تنا سرده دلا تو آتیشه از غم کبابه
(هوای شهرمونو غم گرفته سرده ای وای
نیا بارون دلم در پیچ و تاب و درده ای وای)
نیا بارون تو می خواستی که جنگل زنده باشه
نه اینجوری بساط مردمو از هم بپاشه
با بیرحمی شده سیل و چشاشو خون گرفته
هوایی که می خواسته جون ببخشه دود گرفته
زیر پای درخت و خونه ها رو خالی کرده
خیابون و در و دیوارا رو گل مالی کرده
نیا بارون تموم زندگی مون خیس آبه
تنا سرده دلا تو آتیشه از غم کبابه
هوای شهرمونو غم گرفته سرده ای وای
نیا بارون دلم در پیچ و تاب و درده ای وای