حجت صدفی بارون

هرجا بارون میزنه
سیل فکرای قشنگ میاد سراغت
این دفه کارِ دلم سخته
آخه بارونه و پاییز افتادم به یادت
خودتو برسونی به من
پیشِ تو مونده دل من
از عشق من خالی نشو
من پر احساس تو ام
هیشکی به اندازه ی من
عشقمونو باور نداشت
مثل دلی که سنگ میشد
اما خودش خبر نداشت
من به روزای خوشِ بعد تو شک دارم
من یه عمری با دلم غمگینه رفتارم
بعد تو حال منو بارون مفهمه
من با این خیابونا چند سالی حرف دارم
کاشکی روزی بی بهونه مال هم بودیم
کاشکی یک لحظه فقط تو جای من بودی
تو کجایی دارم از نفس میفتم
تو کجا رفتی آخه هوای من بودی
خودتو برسونی به من
پیش تو مونده دل من
از عشقِ من خالی نشو
من پرِ احساسِ تو ام
هیشکی به اندازه ی من
عشقمونو باور نداشت
مثل دلی که سنگ میشد
اما خودش خبر نداشت