فردین پی ام شهر وحشی

چشام همه رو میدید غیر خودم پره آدمای فیکه دورم
سیر نمیشن هی میخورن نمیرسن ولی هی میدوئن
سخته نباشی مثل بقیه میدونی خیلی حس بدیه
حسی مثل در به دریه توی شهر انگاری هستی غریبه
دیگه پیگیرم نشو که من حالم بده
صبح تا شب اشک میریزم ولی انگار بازم کمه
راه میرم تو خیابون هدفونم توی گوشم
نمیخوام دیگه اصلا درگیر بوی اونشم
من دلم گرفته از این شهر وحشی آخه پره دلم حرف مشتی
سخته هرچی خوبی کنی تهش ولی باز تو بدشی
بغض هر آدمی یه روزی میشکنه و اشکش درمیاد
بنظرم اشکی از چشم میریزه پاک تر از آبیه که از چشمه نشات میگیره
هیچی نمونده که از دست بدم چیو من با دهن بستم بگم
سر پام هنوز ولی خستم یکم بزار اینو من قبلا رفتن بگم
من موندم تو رفتی چشاتو رو من تو بستی
دلمو بازم شکستی تو واقعا کی هستی
زخمی کردی قلب منو کردی ول دست سرد منو
رفتیو خندیدی بم نگاه کردی اشک منو
میگذره این روزا هم خوب میشه حالم یه روز
توی آتیش دلم تو هم بیا با من بسوز
من توقع از هیشکی ندارم
انگار دلخوشیام همه سرابن
بین این همه آدم چرا من
باید هیشکی نمونه کنارم
دیگه بغضم دلیل اشکمه
دیگه تنهایی همدمه هرشبه
بدون شعرام دردای قلبمه
من خنده هام همه مال قبلنه
من دلم گرفته از این شهر وحشی آخه پره دلم حرف مشتی
سخته هرچی خوبی کنی تهش ولی باز تو بدشی
برا رسیدن به آینده باید از گذشتت سبقت بگیری