محمد راستی تلاش کن

یادمه وقتی بچه بودم
از زندگی من خسته بودم
میخواستم بزرگشم هرچی زودتر
مردباراومدم ولی بچه دورم پربود
ولی نبودم من ازاونا
همه میگفتن بم هیولا
شر ولی مشتی بودم به مولا
سربه راه ازاون بچه خوبا
زندگی نبود باب میلم
اون روزا گذشت تا واشد پلکم
همه میرفتم باهم یک سمت
من اون سمتی که عاشقشم
بابایی می‌گفت مردمیشی پسرم
هرجا که بری باز حرفتو میزنن
نگران نباش حتی یذرم
دوباره می‌خندیم به این روزا پسرم
Vers2


زندگی رفت زود تموم شد
لحظه ها گذشت و عمر حروم شد
بزرگ شدی چی موند برات خب؟
از خوشبختی رویاش براتو
پیرشدیم چقدر مسخرس
هنوز زندگی پر مسئلس
همه شدیم درگیر روزمرگی
شب کار کنیم و روز بردگی
توام مثل من هم دردی
هم مرهمی هم دردی
میگی نمیخوام دیگه خوشبختی
بسه دیگه حاجی پس من چی
این همه مشکل و بدبختی
همش درجازدیم باز سرسختیم
یکی حواسش هست بهمون
به بنبست رسیدیم هروقتی
Vers3

منم و اعصاب خط خطی
درگیر این خاک لعنتی
زندگی یعنی آرامش
تو هم اینو یادت باشه بعد از این
هی دنبالش دویدیم ولی
نرسیدیم و هی خوردیم زمین
اگه تا الان موندم ببین
دلیلش خونوادم بود همین
یه سریام که قدرت دارن
لات میشن وقتی فرصت دارن
هر حرفی رو روک میزنن
پشتشون گرم جرعت دارن
تو برنامه پخش زنده
زر میزنه فقط واسه یه عده
میگه کشور بهشت واسش
کسی حال نمیکنه جمع کنه بره