کسری مرادی صدایم کن

صدایم کن
صدایم کن صدایت را همیشه دوست میدارم
طنین نام خود را از زبانت دوست میدارم
شکوه رد پایت را همیشه دوست میدارم
کبوتر میشوم تا تو بدانی آسمانی، من
پریدن در هوایت را همیشه دوست میدارم
تو صاف و ساده ای بانو کمی پیچیده تر لطفا
که موج و انحنایت را همیشه دوست میدارم
عمودی مینویسم عاشقت هستم
بخندی و بدانی خنده هایت را همیشه دوست میدارم
خدا بودم خدا استغفرالله بعد من حتی
رقیبم را خدایت را همیشه دوست میدارم
برایم آرزوی بدترین ها را اگر داری
نمی رنجم، دعایت را همیشه دوست میدارم
مرا هرجور بنویسی هلاک قصه ات هستم
شروع و انتهایت را همیشه دوست میدارم
به فکر معجزه بودی که شاید بخت بگردد
تکاپوی عصایت را همیشه دوست میدارم
حسودی میکنم حتی به عمق زخمهای تو
دل درد آشنایت را همیشه دوست میدارم
دوباره من دوباره تو هزار و یک شبی دیگر
مرور ماجرایت را همیشه دوست میدارم
بگو گاهی به من دوستت دارم
که من حتی دروغت را دوست میدارم