امیر امیری امیر

مست و بیقرارم ز غم آزادم
یاوری ندارم نبر از یادم
عاشق و مست و بیقرارم نبر از یادم
یاوری جز تو ندارم نبر از یادم
شکسته دل ز رنج حسودان میخوانم
کوه را میشکنم مثال فرهادم
به خاک پای تو سوگند میخورم ای جان
که جان به مهر بتان ندادم آزادم
فراز و شیب بیابان دام بلاست
که من در این بلا نه به پای خود افتادم
دوش از غصه نخفتم تا سحرگاهان
که رفته چرا بوی زلفت از یادم
نه زهد و عجب نیاز است به مکتب رندان
که با چنگ و دف و نی به پایت افتادم
به هر سحر دل خسته با نسیم میگوید
که طعم شیرین لبت نرفته از یادم
به شعر رندانه اسیرم کن و امیرم باش
که از اسیری و امیری جز تو ناشادم