سمیر شکیبا عشق و جنون

اونی که می گفت از همه عاشقتره، رفت،
دلم از غم، دق کرد
همون کسی که توی اون شبِ رویایی
دلم رو عاشق کرد
هی بهونه میگیرم، اولِ جوونی پیرم،چون پرنده ای اسیرم ، خیلی دلگیرم
هیشکی اینجا نیست که بدونه
قدرِ این دلِ دیوونه، این زمین و این زمونه، مثل زندونه
دنیا به کام من نمی گرده که غمگینم
از تمومِ آدمای دنیا دلچرکینم
دیگه حتی با خودم رو به آینه سرسنگینم
دردم پنهونه مثِ گریه هایِ زیرِ بارونه
گوش دادنِ این آهنگ مرحمِ دلِ داغونه
دیگه حتی جون کندن و مُزدن واسم آسونه
هی بهونه میگیرم، اولِ جوونی پیرم،چون پرنده ای اسیرم ، خیلی دلگیرم
هیشکی اینجا نیست که بدونه
قدرِ این دلِ دیوونه، این زمین و این زمونه، مثل زندونه
این سهمِ این دلِ پُر حسرتِ من بود
این همه غم، قسمتِ من بود
انگار تویِ فالِ من یه چیزایی کم بود
اشکایی که میریزن از چشمایِ من زود
همه تقاص این دلِ خوش‌باور من بود
کاشکی شکستنِ دلِ عاشقا قدغن بود
هی بهونه میگیرم، اولِ جوونی پیرم،چون پرنده ای اسیرم ، خیلی دلگیرم
هیشکی اینجا نیست که بدونه
قدرِ این دلِ دیوونه، این زمین و این زمونه، مثل زندونه