علی نریمانی روزگار

یادش بخیر او قدیما او ایام جوانیا
او کوچه ها او بازارا افسوس از ایی دلتنگیا
چه حس و حالی داشت هرکه قرار میذاشت با عشقگش
دلهره گش چنی خوش بود مس میشدی با خنده گش
هر شاو رو بالا پشت بام او تو حیاط خانه شان
چادر عه رو شانش میناخت و چشاش سیا و مو پریشان
ای داد کجا رفت او روزا او آدما کو ای خدا
تو روزگاری افتادیم همه شدیم عه هم جدا
ای روزگار ای روزگار بختت بسوزه روزگار
عه او روزای خوب فقط یه خاطره ماند یادگار
همه میدانن قدیما اگه کسی دلداری داشت
جان و دله به پاش میداد اونه توی قلبش میذاشت
مث الان نَود که دل بازیچه آدما بشه
همدیه میسوزانن عه سر تا پا و عه ریشه
او لوتیا و مشتیا افسوس که رفتن زیر خاک
خانه ت برُمَه روزگار کو عاشقای سینه چاک
ای روزگار ای روزگار بختت بسوزه روزگار
عه او روزای خوب فقط یه خاطره ماند یادگار