امیر امیری رخ

باز گردد عاقبت این در بلی
رخ نماید یار سیمین بر، بلی
نوبهار حسن آید سوی باغ
بشکفد این لاله های تر ، بلی
زغم رها شو *** بهار ما شو
به نغمه ی جان *** ترانه ها شو
ساقی ما یاد این مستان کند
باردیگر با می و ساغر، بلی
این سر مخمور اندیشه پرست
مست گردد زان می احمر، بلی
آن بر سیمین و این روی چو زر
درهم آمیزند سیم و زر ، بلی
من خمش کردم اما در دلم
تا ابد روید نی و شکر، بلی