متین نوذری و شاهین پسیان بنی آدم

بنی‌ادم ابزار یکدیگرند
گهی پیچ‌مهره گهی واشرن

یکی تازیانه یکی نیش‌مار
یکی قفل‌زندان یکی چوب‌دار

یکی دیگران‌را کند نردبان
یکی میکشد بارنامردمان

یکی اره تا نان مردم بُرَد
یکی تیغ تاخون مردم خورد

یکی‌چون‌قلم خون‌ودل‌میخورد
یکی خنجر است‌وشکم میدرد

خلاصه پراز نفرت‌وکین و آز
یکی همچوکرکس یکی‌چون‌گراز

چوعضوی به‌درد اورد روزگار
دگر عضوها درپی کسب‌وکار

تو کز محنت دیگران بی‌غمی
در این عصر نامند نهند ادمی
خداوندا دلم‌تنگه
تموم شهر پر رنگه
کجاهستند عاشق‌ها
چرا رفتند فارغ‌ها
منه دوانه تنها بدنبال جه میگردم
چه مخواهم از این دنیا
بدنبال که میگردم
بدنبال چه میگردم