میلاد ابوالهادی منظومه

مثل در نابی جم نخور از کنارم
تویی حال خوبه این دل بی قرارم
مثل کوه نوری امیدی واسه قلبم
باید اسم تو رو ماه خودم بذارم
تویی منظومه ی شمسی و من قمری تم
اگه کم باشی بهم می‌ریزه آخه ضربانم
تویی اون ستاره ی دنباله دار قلبم
که از عشقت به خودم بدجوری در جریانم
گر گرفته جونم بس که دلم میخوادت
شدی واسه قلبم خودت یه پای ثابت
کم بشه از سرت یه تار مو میمیرم
هر جا باشی عشقم خودم میام سراغت