رضا مولا گل

با چه ذوقی با یه گل هر روز میومدم پلوت
خودمو یادم میرفت وقتی میشستم روبروت
تو میگفتی که کنارم تا تهش میمونی
مرده و قولش ولی قول تو مردونه نبود

بعد تو هر کی که اومد کم نکرد از دردم
رفتی من یه تیکه از احساسمو گم کردم
هر کی که زل میزنه بجای تو، تو چشمام
تو نگاهش من فقط دنبال تو میگردم

عشق مثل یه خونه دنجه ولی رو آب
مثل یه قایق که افتاده تو مرداب
مثل یه احساس نابه ولی تو خواب
عشق با جدایی از سر آدم نمیره
من دلم دیوونه وار پایه تو گیره
اونهمه خاطره از یادم نمیره

من چه رویای قشنگی ساخته بودم
از تو و آینده ای که تو سَرم بود
اگه مونده بودی دستم جای سیگار
بین موهای بلند دخترم بود

یادته روزای خوب بینمون
آرزو بود واسه مردم عشقمون
اونهمه احساسو
بد خرابش کردی
زدی رویای منو نقش بر آبش کردی

عشق مثل یه خونه دنجه ولی رو آب
مثل یه قایق که افتاده تو مرداب
مثل یه احساس نابه ولی تو خواب
عشق با جدایی از سر آدم نمیره
من دلم دیوونه وار پایه تو گیره
اونهمه خاطره از یادم نمیره