سپهر سپهری پروانه

ثل پروانه بودم دور تو می‌گشتم
چشمای تو دیدن منو
عاشقت شدم
آخه هرروز تورو می‌دیدم
واست گل رز می‌چیدم
توکه رفتی همه گلا پژمردن، انگاری خوابیدن
نزار بگیره دلت یه‌وقت می‌میرم ببینم اشکی باشن چشات
آخ بمیرم برات منکه بد نمی‌شم باهات
بیا آسمون رنگی کن واسم
دوباره باهات قصه بسازم
بیا درای این خونه بازن
بیا آسمون رنگی کن واسم
دوباره باهات قصه بسازم
بیا درای این خونه بازن
نکنه ازم‌بگیرن دلتو
نشن اشکی چشمای خوشگل تو
بزن باهام حرف تا خود صبح
بخوابم ببینم خوابتو
تو مسکنی واسه‌ی دردا
مثل گل بودی ت توی دستام
نباشی تلخ می‌شه تموم دنیا
داره وابستگی بهت اخه این دل تنهام
بیا آسمون رنگی کن واسم
دوباره باهات قصه بسازم
بیا درای این خونه بازن
بیا آسمون رنگی کن واسم
دوباره باهات قصه بسازم
بیا درای این خونه بازن