میلاد میران تنهایی

تکرار کن اسم مرا با خود
شاید که عشقم یاد تو آمد
شاید هنوزم در دلِ سنگت
جایی برای عشق من باشد
تکرار کن آن خاطراتی را
که در دلِ تقویم حک کردیم
آن کوچه ها و کافه هایی که
لبریزِ حسّ مشترک کردیم
از عشق بی تکرار میترسم
از تندی اصرار میترسم
لطفا نگو از یاد تو رفتم
از تلخیه انکار میترسم
تکرار کن آن شعرهایی را
که در سفر همراه ما بودند
آن روزها این حجم تنهایی
با من بگو جانم کجا بودند ؟
تکرار کن با من که میترسم
یادم نمانَد خاطراتت را
هر روز میخوانم به زیر لب
شعر سیاهِ چشم هایت را
از عشق بی تکرار میترسم
از تندیِ اصرار میترسم
لطفا نگو از یاد تو رفتم
از تلخی انکار می ترسم