اردلان سیستانی سرنوشت

ببین که بعد رفتنت چقدر شکسته تر شدم
یه عمره که دوری ازم یه عمره تنهام با خودم
نمیمیره خیال تو ، تو لحظه های بی کَسیم
باور نمیکنم هنوز که ما به هم نمیرسیم
باور نمیکنم که تو بشی غریبه با دلم
بگذرم از تو آسونو برم تو دنیای خودم
خدا چه سرنوشتی بود که تو نوشتی با دلم
گریه نمیکنم ولی خون جگر که میخورم
آتیش بگیری زندگی ، آتیش به عشق من زدی
تو اوج خوشبختی چرا سراغ قلبم اومدی
چه سرنوشت بیخودی که عاشقا خون به دلن
تو اوج عاشقی چرا باید بذارن و برن
کجا برم که پاک بشه یاد من از نگاه تو
طاقت بیاره تا چه حد ببینه اشکای تورو
نفرین نمیکنم ولی آه دلم پر میکشه
آتیش بگیری زندگی که لحظه هاتم آتیشه