امیر لشکر زخم

منی که خودیام پشتم نبود
از فشار عصبی بود مشتم کبود
شبایه تیره و تار
رو لبا میرع سیگار
جفتمون باهم دود میشیم
منو سیگار
دلم پره قده دنیای دورت
ولی بیخیال مرد  وایسا رو جفت پای خودت
ما که سوختیم خب اینم روش
کل جونیم دم به ثانیش فقط سینم سوخت
زندگیم شده سیاهیه مطلق با نوری کم
غنیمت بود حضورت  اگه بودی کم
بودی درد
شدی سرد
همه دنبال نیمشون تو واسم خوده من بودی
دستاتو گرفتم تو پر درد بودی
شدم واسه همه دردات مرحم
واسه تک تک اون‌زخمات مرحم
واسه تنهاییاتم  هم دم‌
هم تو هم من
خوب میدونیم
من خواستم خوب بمونیم
خدامون خودش شاهده
این همه درد تنهایی کیه باعثش
هروز غرق میشی توی  فاجعه
بیخیال امیر دیگه وا بده
تنهایی تقدیر نیس اجباریه
ولی آرزومه باشی فقط یک‌بار دیگه
سوالای توی مغزم مثل خوره
تیغ می‌کشه رو بدنم بد می‌بره
جای مشتایه رویه دیوار درد می‌کنه
فیلم زندگیمونم هرکی ببینه
آقا وحید  میزنه شبکه بعدی رد میکنه
طلب دارم از خدا زندگی
طلب دارم از دنیا زندگی
شما بش بگید تنهایی دنیام بود
رفت تلسم تنهایی دنیام موند
کاش چشمام کور میشد
عمرا دیگه قلبم خورد میشد
خستم خدا روزگار سختت
کامه شیرینمو کردش تلخش
برسه ب دستش نامه‌یه من
دل سنگ آب میشه با صدایه یه مرد
پره درد و بغض
چشا سرخ و قفل
روی آتیش سیگار
روی مشتایه دیوار