افشین مطمئن دریا

نشستم رو به دريايي كه لمسه
غروبش مثه لمس درد عشقه،
يه جوري غم گرفته ساحلشو رو،
كه هركاري كنه باز توي چشمه
نشستم رو به دريايي كه راحت،
ميفهمه بغضمو از عمق چشمام،
نشستم رو به دريايي كه باعشق
يه چندساله گوش ميده به حرفات،
فقط دريا ميفهمه چي كشيدم
زماني كه كشيدي راتو از من،
زماني كه نزاشت حتي غرورت
كنه تكليف اين احساسو روشن
نگفتي با خودت اصلا چي مياد،
سر من كه همه دنيايم تو بودي،
توي غمگين ترين روزاي ممكن
يه روزم حتي پيش من نبودي،
فقط دريا ميفهمه روزي چندبار
شروع كردم دوباره زندگي رو،
با هربار گفتن اسمت شكسته،
دوبار جم كردم تيكه هاشو