ایمان ابراه خنده هام بود

شاید برگردم اون خونه
شاید یکی اونجا فکر دوتامونه
شاید این راه بنبسته
میرم ولی خسته اما نمیدونه
نمیدونم به کی بگم
حالتو از کی بگیرم
منم که با غرور تو
ی گوشه تنها میمیرم
نمیشی تو مثل همه
حسی که داری از منه
بعد تو کاره هر شبم
غروب و تنها دیدنه
باورم شد تو رفتی نخواستی
چشم من موند رو اون قاب عکسی
که خندهات توش همه زندگیم بود
هر بلایی سر تو میومد
منم چوبشو هی سر تو می خوردم
ی مشت خاک تو همه زندگیم شد
نگا کن ببین باز برات گل اوردم
نمیدونم به کی بگم
حالتو از کی بگیرم
منم که با غرور تو
ی گوشه تنها میمیرم
نمیشی تو مثل همه
حسی که داری از منه
بعد تو کاره هر شبم
غروب و تنها دیدنه