میلاد سرافراز بال پرواز

تسخیر شد عقلم، دلم از دستم رفت،
تبدیل شدم به یه قلب سرسخت
اون که میدونست چجوری منو ارومم کنه
وسط اینهمه بی تابی منو ول کرد رفت،
کاش میشد که دیگه به پشت دست داغ بزنم
دیونگیامو توو خودم داد بزنم،
عشق همون روزای اول منو تحقیرم کرد،
بین عقل و دلم این دل منو تحریکم کرد،
آسون میتونم بالمو باز کنم نمیتونم بی تو پرواز کنم
تو بالمو چیدی با چشات دیونه
بی تو سینم واسه قلبم مث یک زندونه
آروم میمونم بی تو این ثانیه ها میمونم،
با تو توو خاطره هام عرف عاشقی همینه باشی توو تنهایی
همیشه عشق که میکوبه تو رو هر جایی،
عشق یعنی حسرت یعنی بی تابی دل،
عشق یعنی کشتی که گیر کرده توو گل
مث زندونی توو زندون خودت میگردی،
عادت عشق همینه میزنه نامردی،
آسون میتونم بالمو باز کنم نمیتونم بی تو پرواز کنم،
تو بالمو چیدی با چشات دیونه
بی تو سینم واسه قلبم مث یک زندونه
آروم میمونم بی تو این ثانیه ها میمونم،
با تو توو خاطره هام عرف عاشقی همینه باشی توو تنهایی
همیشه عشق که میکوبه تو رو هر جایی،