فرید عارف هنوزم میشه عاشق بود

نبودی مرده بودم من
نه احساسی نه امّیدی
ازت ممنون این روزا
به من دنیا رو بخشیدی
ازت ممنونم اینجایی
که باهم همسفر باشیم
از این لحظه تمام عمر
من و تو یک نفر باشیم(۲)

به من ثابت شد این روزا
هنوزم میشه عاشق بود
هنوزم میشه عاشق شد
هنوزم میشه عاشق موند
به من ثابت شد این دنیا
بدون عشق زیبا نیست
تو هستی تا بفهمم من
که خوشبختی یه رویا نیست

نه امیدی به دنیا بود
نه آینده نه فردایی
تو اونجا کنج این غربت
من اینجا توی تنهایی
نه میشد دورشیم از هم
نه میشد راهو برگردیم
میونِ ترس و دلشوره
به تنهایی سفر کردیم