رضا رجبی بعد تو

توفضای خونمون کنار کاناپه
خونه روشنه با یه نور شمع ساده
هی میرم و برمیگردم مسیر خاطره هامونو
پای پیاده
نمیدونی چقد اینروزا دلم تنگه
بین عقل و دل من سر چشات جنگه
هرچی که دارم میبینم انگاری داره تورو
یادم میاره
بیا برگرد و بگو چیشد که بد شد با دلم قلبت
بیا قانعم کن با حرفت هرچی باشه من حق میدم بهت
بعد من کسی دیگه نمیفهمه غم تو چشاتو
بعد تو کسی نه نمیگیره توی دل من جاتو
دیگه خستم از همه دروغای تکراری
اینکه فقط توی حرفات بگی منو کم داری
اما تا حرف دلم شه توی قلبت جا نداری
بعد تو دست و دلم نمیره به هیچ کاری
منکه حسم دلی بود نه یک عشق اجباری
واسه دلت هرکاری کردم که بگی دوسم داری