علیرضا موسی زاده مرگ احساس

میترسم از آیینه ها
از اینکه با من صادقن
از اینکه لحظه های من
شرمنده ی دقایقن
میترسم از عکس خودم
توو چشم خیس آیینه
باور نمیکنم که این
تصویر مبهم منه
میفهمم اما دردمو همیشه حاشا میکنم
من مرگ احساس و تنها فقط تماشا میکنم
میترسم از خودم ولی پایان ترسم یادته
عادت دروغم واست مثل صداقته
وقتی اسیر خواهشی
ناز تو رو کی میخره
میدونی اعتیاد تو
تورو به هرجا میبره
چیزی شبیه زندگی
تنها دلیل بودنه
اینجور زندگی فقط
به زور زنده بودنه
میفهمم اما دردمو همیشه حاشا میکنم
من مرگ احساس و تنها فقط تماشا میکنم
میترسم از خودم ولی پایان ترسم یادته
عادت دروغم واست مثل صداقته