امید مختاری آه عمیق

چیزی نمیگم آخه برات تکراریه حرفای تلخم
هیچوقت نشد از زندگیم چیزی بفهمم
پس بی خیال درد دل
بسه
پشیمونم نکن
داغونِ داغونَم
بِبین
تو دیگه داغونم نکن
من سوختم میسازمو
بهتر ندونی رازمو
تو
آهِه عَمیق
نا رِفیق
این یادگاریه توعه
این جایِ خالی تویِ سینَم زَخمِ کاریِه
توعه
از آشِنا خوردَم
رِفیق
اون که میشناسه منو
اون که دقیقاً میدونست
ضعفِ احساس منو
از آشِنا خُوردم ولی
باورش سخته تو باشی عزیزَم
مَن که هنوزم حاضرم
زندگیمو پات بریزم
عزیزَم
دردُ بَلایِ تو به جونَم
خُوب فَدایِ اون سَرِت
خواستی نَباشَم نیستَم
تُو نَخوای دُرُ بَرِت
اما هنوزم گاهی وقتا
جوری دِل تنگِت میشَم
کِه از خُدا میخوام
بمیرَم
بَدجوری از این دنیا
سیرم
آهِه عَمیق
نا رِفیق
این یادگاریه توعه
این جایِ خالی تویِ سینَم زَخمِ کاریِه
توعه
از آشِنا خوردَم
رِفیق
اون که میشناسه منو
اون که دقیقاً میدونست
ضعفِ احساس منو