سهیل برجعلی زاده امید به زندگی

عروسکی که در پنج سالگی خراب شد و کلی غصه اش را خوردیم.
در ده سالگی دیگر اصلا مهم نیست. نمره امتحانی که در دبیرستان کم شدیم و آنقدر بخاطرش اشک ریختیم و روزگارمان را تلخ کرد.
در دوران دانشگاه هیچ اهمیتی ندارد و کلا فراموش شده است.
آدمی که در اولین سال دانشگاه آنقدر بخاطرش غصه خوردیم و اشک ریختیم و بعد فهمیدیم ارزشش را نداشته و دنیای مان ویران شد. در سی سالگی تبدیل به غباری از یک خاطره دور دور دور شده که حتی ناراحتمان هم نمی کند . چکی که برای پاس کردنش در سی سالگی آنقدر استرس و بی خوابی کشیدیم . در چهل سالگی یک کاغذ پاره بی ارزش و فراموش شده است. پس یقین داشته باش که مشکل امروزت اینقدر ها هم که فکر میکنی بزرگ نیست .
می گویند یک انسان فقط به سه چیز برای شادی واقعی در زندگی نیاز دارد
کسی برای عشق ورزیدن ، کاری برای انجام دادن و چیزی برای امید داشتن .
زندگی مثل نقاشی کردن است خطوط را با امید بکش اشتباهات را با آرامش پاک کن قلم را در صبر غوطه ور کن و با عشق رنگ بزن …
زندگی بزرگترین نعمت خداوند است و ما تا زمانی که زنده هستیم و نفس میکشیم باید زندگی کنیم پس بهتر است
همه دقایق زندگی مان را با عشق و امید به خدا سپری کنیم.