مجتبی بذرافشان جاده

دوباره میزنم به جاده
به شوق دیدنت پیاده،
خیال میکنم تو هستی
سپیده انتهای جاده
ولی چو میرسم سراب است،
همیشه آخرش خراب است،
همیشه عیش ناتمامی
همیشه حسرت مدامی
بیا بمان کنارم
که بیقرارم
هوای گریه دارد این دل،
ببین غم تو دارم،
در انتظارم،
هوای گریه دارد این دل
چه کنم گر نکنم صبر به راه تو عزیز
به امیدی که ببینم رخ ماه تو عزیز
چه شود گر نکنی بر دل ما این همه جور،
چه کنم گر نکشم جور گناه تو عزیز
بیا بمان کنارم،
که بیقرارم
هوای گریه دارد این دل،
ببین غم تو دارم
در انتظارم،
هوای گریه دارد این دل،