محسن قزوینی محکومم به فنا

شب تلخ و چشم بیدار تنها موندم آخر کار،
دل بی کس روح بیمار قاب عکس و دود سیگار
دربه در کوچه به کوچه کجا دنبالت بگردم،
بی تو دنیارو نمیخوام که تویی درمون دردم
ای وای از این روزا داد از این لحظه ها،
من بعد رفتنت محکومم به فنا
تو خنده هام غمه دردام یه عالمه،
من از این غصه ها هر چی بگم کمه وقتی عکساتو میبینم انگار روح از تنم میره
مرور خاطرات تو داره جونم رو میگیره
تو این روزای غمگینم همش یه گوشه میشینم
نفس تنگ میشه تو سینم جای خالیتو میبینم
ای وای از این روزا داد از این لحظه ها
من بعد رفتنت محکومم به فنا
تو خنده هام غمه دردام یه عالمه،
من از این غصه ها هر چی بگم کمه،