آبا مقدم دلم سوخت

امان از وقتی که دنیا نخواد
هرچی بری نمیرسی
همونجا که دلت عاشق میشه
تازه میفهمی بی کسی بی کسی
به هر در میزنی بسته است برات
غم میره تو جونو تنت
ببینن که زمین خوردی میان
تا میخوری میزننت میزننت میزننت
دلم سوخت برای دلم که غریبه
چقدر رسم دنیا عجیبه عجیبه
از تو دلگیرم
من دارم میرم
دیر اومدی خیلی دیره
ادم که سنگ نیست
وقتی دلش تنگ نیست
زنده است ولی روحش میمیره
حالم خوب میشه
وقتی غروب میشه
خاطره هات میاد سراغم
رنگ چشماتو
اون تیره ماتو
زدم به دیوار اتاقم