ایمان سلطان مرادی رفیق صبور

چه ارامشی داره حال دلم
توی لحظه هایی که همراهمی
زمین و زمان رو مدارمه
وقتی توو سختیا با منی
من هر بار که تنها شدم
تو دستامو محکم گرفتی توو دست
نزاشتی که محتاج دنیا بشم
رفیقی به زیباییه تو مگه هست؟
حواست بهم باشه تا
یوقت کم نیارم توی زندگیم
اگه جایی یادم بره دارمت
خودت باش دوای همه خستگیم
من هر جا که آروم صدات می زدم
تو بازم شنیدی و یارم شدی
همین مهربونیته که خالصه
چراغ شب و کوره راهم شدی
تو بخشیدی هر بار خطای منو
بزرگیتو هر بار دیدم خودم
رفیقِ صبورِ همه لحظه هام
توو عطر هوات زندگی می کنم