امین رفیعی باغ

کلید باغ قلبمو شبونه دزدیدن
یواشکی زدن گلاشو از دلم چیدن،
نبودی و این آدما ، ازم نترسیدن،
تو باغبونه باغِ قلب بی بهارم باش
کنارت آرومم بیا ، فقط کنارم باش،
بذار همه برن بیا ، تو موندگارم باش
بیا بیا بیا ، که بی تو از آدمکا خسته ام
این کلاغا با مترسکای باغم همدستن
تو نذار له بشن ، این گلا بمونن روی دستم
بیا بیا ، اینا بلایِ جون باغ من هستن،
بیا بیا بیا ، که بی تو از آدمکا خسته ام،
این کلاغا با مترسکای باغم همدستن
تو نذار له بشن ، این گلا بمونن روی دستم
بیا بیا ، اینا بلایِ جون باغ من هستن
نگام که میکنی ، چشات یه تنگیِ که من ماهیشم،
تو اون دو تا چشارو برندار ازم که من تلف میشم
بدون . . . بدون تو ، من مثه درختیم که بی ریشه م
گره زدم به چش تو ، به قلب تو، همه دنیامو،
گره زدم به موی تو دوباره باز دو تا دستامو،
بیا که حل کنی یه جا تموم زخممامو ، دردامو
بیا بیا بیا ، که بی تو از آدمکا خسته ام
این کلاغا با مترسکای باغم همدستن،
تو نذار له بشن ، این گلا بمونن روی دستم،
بیا بیا ، اینا بلایِ جون باغ من هستن
بیا بیا بیا ، که بی تو از آدمکا خسته ام،
این کلاغا با مترسکای باغم همدستن
تو نذار له بشن ، این گلا بمونن روی دستم،
بیا بیا ، اینا بلایِ جون باغ من هستن