حسین اصفهانیان قریح القلب

قَریحُ القَلبِ مِن وَجَعِ الذُنوبِ
نَحیلُ الجِسمِ یَشهَقُ بِالنَحیبِ
قلبش از درد گناهان زخمی و رنجور است
تنش زار و نزار، شیون کنان و ناله خیزان است
أَضرَّ بِجِسمِهِ سَهَرُ اللَیالی
فَصارَ الجِسمُ مِنهُ کَالقَضیبِ
بیداری شبها به تنش آسیب زده است
تا جایی که بدنش چون شاخه ای شکسته شده است
وَغَیَّرَ لَونَهُ خَوفٌ شَدیدٌ
لِما یَلقاهُ مِن طَولِ الکَروبِ
رنگ رخساره اش از هراسی هولناک تغییر کرده
به خاطر غم و اندوه های طولانی که با آنها دست به گریبان است
یُنادی بِالتَضَرُّعِ یا إِلَهی
أَقِلنی عَثرَتی وَاِستُر عُیوبی
با فروتنی ندا می دهد: خداوندا
از لغزشهایم در گذر و عیبهایم را بپوشان
فَزِعتُ إِلى الخَلائِقِ مُستَغیثاً
فَلَم أَرَ فی الخَلائِقِ مِن مُجیبِ
پناه بردم به سوی مردمان و یاری خواستم
اما هیچ اجابت کننده ای در میان مردم نیافتم
وَأَنتَ تُجیبُ مَن یَدعوکَ رَبّی
وَتَکشِفُ ضُرَّ عَبدِکَ یا حَبیبی
تو اما اجابت می کنی هر که تو را بخواند پروردگارا
و رنج و محنت بنده ات را بر طرف می کنی محبوب من
وَدائی باطِنٌ وَلَدَیکَ طِبُّ
وَمِن لی مِثلَ طِبِّکَ یا طَبیبی
درد و رنج من نهان است و درمانش نزد توست
کجا می توانم درمانی چون درمان تو پیدا کنم ای طبیب من