پورنگ سپانلو از خانه من رفته

او بی خبر از این دل دیوانه ی من رفت
من بال و پرش دادمو از خانه ی من رفت
من سوختم آهسته و پروانه ی من رفت
بی فکر منو حال غریبانه ی من رفت

حال خوش من بودو آرامش من بود وسرگرم خودش بود و به من فکر نمی کرد
دلداده ی او بودمو دیوانه ی او بودمو
یک لحظه به دیوانه شدن فکر نمی کرد

ای داد بیداد از دست تو فریاد از چشم تو افتادم باز
بیتاب بیتابم از فکرت بیخوابم، دل کندم دل دادم باز

آغوش نفسگیرش عجب امنیتی داشت
زیبایی جادویی بی معرفتی داشت
وای از دل دیوانه چه فکر غلطی داشت
حال خوش این عشق عجب عاقبتی داشت

حال خوش من بودو آرامش من بود وسرگرم خودش بود و به من فکر نمی کرد
دلداده ی او بودمو دیوانه ی او بودمو
یک لحظه به دیوانه شدن فکر نمی کرد

ای داد بیداد از دست تو فریاد از چشم تو افتادم باز
بیتاب بیتابم از فکرت بیخوابم، دل کندم دل دادم باز