محمدرضا اصیلیان راحیل

شدی بارونی که داره میباره
شدی اشکایی که توی چشامن
میون این همه دوری چرا تو
میون این همه آدم چرا من
چقدر دلشوره دارم مثله اونکه
دم رفتن یچیزی جا بزاره
محال بی تو بودن اصلا انگار
یه آدم سایشو تنها بزاره
من به عشق داشتنت تاوان رویاهامو دادم
به تموم ادمای زندگیم بی اعتمادم
بعد از این من چجوری میتونم تو بی کسی طاقت بیارم
کجایی که دلتنگی هامو یه بارم رو شونت ببارم
منی که ازت غیر این اسم تو این دنیا هیچی ندارم
کجایی که بی تو نمیشه با روزهای تنهایی سر کرد
با این قصهٔ عاشقانه یه دنیارو میشه خبر کرد