بردیا مختاری آبی تر از اقیانوس

می‌خندیدیم یه روز
می‌دونستیم عاشقی کوتاهه
تنهایی تو راهه
می‌دیدم تو چشات
آینده رو که پر از ای کاشه
کاشکی دروغ باشه
من بستم درارو روی خودم
بین دیوارام مث یه زندانی
این خیلی سخته که نمی‌دونم
تو کجایی تو این شب طوفانی
من آبی‌ترم از اقیانوس
ولی تنهاتر از مردابم
تقاص شادیم‌و پس می‌دم
تو این شبا که نمی‌خوابم
خالیه همه‌ی رویاهام
مث یه دفتر نقاشی
وقتی خودم با خودم قهرم
نمی‌تونی عاشقم باشی
از دنیا دلخورم
یه عمره هی زده زیر قولاش
من که بودم همراش!
دارم می‌رم کجا؟
بی‌اختیار اون برگی که افتاد
رها شده تو باد
شب بوی دلشوره‌هامو می‌ده
می‌دونم دوباره بهم نزدیکی
باز آروم می‌بندم چشمامو تا
ببینمت تو دنیای تاریکی
من آبی‌ترم از اقیانوس
ولی تنهاتر از مردابم
تقاص شادیم‌و پس می‌دم
تو این شبا که نمی‌خوابم
خالیه همه‌ی رویاهام
مث یه دفتر نقاشی
وقتی خودم با خودم قهرم
نمی‌تونی عاشقم باشی