مبین شادلو تا نیایش

پل زده ام به آسمان جایی که عشق بی انتهاست
راه دلم بدون تو راهی به ناکجاست
چگونه شد خدای من
که هر دمی دعای من
فقط با یک نظر گرفت
ای که دلم ازدل تو عشق خواهد و بس
ای تو تمام هستی من ای همه کس
دل بیقرارم تا نیایش هر نفس
هرگز مرا رها نکن ای ساحل آرامشم
من تاابد محتاج این دست نوازشم
پناه من آغوش تو
دشت ستاره پوش تو
مرا به سجده می برد
ای که دلم ازدل تو عشق خواهد و بس
ای توتمام هستی من ای همه کس
دل بیقرارم تا نیایش هر نفس