مجید تقی زاده کم آوردیم

من و این دل بیچاره من و قلبی که شکسته
من و دنیای نامرد که در خوشی رو بسته
من و چشمای گریون من و این حال پریشون
من و هق هقه شبونه تو دل این خیابون
دیگه کم آوردیم و هیچ حسی واسه عشق نمونده
بس که غصه و درد رو شونه های ما نشونده
غم و درد و اسیری کار دنیا همینه
اونیکه عاشق هیچوقت رنگ شادی نمیبینه
دیگه کم آوردیم و غصه مونده رو دلامون
غم شده همدم لحظه به لحظه و شبامون
دیگه کم آوردیم و هیچ حسی واسه عشق نمونده
بس که غصه و درد رو شونه های ما نشونده