محمد هدشات صدای خاموش

با ماشینم میرم تویه خیابونا
میجنگم وسته خیابونا
میزنم میجنگم میبرم
میخندم میبرن میهنم
تا میام دوبیت بگم شعر
میزنن دست بند میبرن
انگاری میخان فقط بزنن
انگاری میخان خفه کنن صدایه منو
که میخنم از ملته فقیر تا غنی
که هستن قوی ضعیف
که فرق دارن از سر تا پا با هم دیگه همین
حتّیٰ فرق دارن از لحاظ طبقاتی
که فقیره نداره نونه شب شو بخره
ولی غنی بیشتر کار میکشه از فقیر
که داره سود بیشتری واسشون همین
هع
اینه وضعیته خیابو نا
اینجوری میچرخه کریه زمین
اینجوریه که همه بی پولیم ولی میخنیم
و اینو میدونیم که اگه به مونیم تا تهش
تویه خیابونا میخنیم
تویه خیا بونا میمونیم
میدنیم میتونیم پرچمو وسته شهرمون بگوبیم
اره
اینه حرفایه من از جامعه
که رپه شما تویه خیا بونا باطله
که میخنی از دختره باکره
که شده واحده اصلی فاجعه
تویه جامعه میاد فقط صدایه ناله
بدون رو این گربیی که گوشیی از زمین افتاده
از کوچه حاش میاد فقط صدایه ناله بسه صدایه ناله
هع
منو به بخش نصله من یه حسه یه تومه سته یه گرگه
ای نصل زندگی نمی کنه نفس میکشه
تمامه اوقده هاشو از تو قفس میکشه
دیگه کسی از خیا بونا قصه نمی گه
چون بچه هایه شهر رسیدن تهه قصه دیگه
این جا ته قصه مرگه
پایانه خوشی نمونده تو شهر هیی
اره
اینه حرفایه من از جامعه
که رپه شما تویه خیا بونا باطله
که میخنی از دختره باکره
که شده واحده اصلی فاجعه
عاه ببین پایانه حمه میشه کفن پوشیدن
یا تویه تابوت خابیدن
ولی من دیدم یه سری آدم که از نداشتنه
خریده قبر حتًیٰ به مرگ داخله جوبم تن میدن
اره
اینه حرفایه من از جامعه
که رپه شما تویه خیا بونا باطله
که میخنی از دختره باکره
که شده واحده اصلی فاجعه