ناصر زینعلی مجسمه

قید خوبارو برام زدی، پا به پاهای من اومدی،
باغچه ی قلبمو گل کاشتی، واسه زندگیم اومد داشتی
عشقو دادی یاد این دیوونه ساختی، یه خونه از این ویرونه
کم که میارم میگیرم هی نشونت، میام سر میذارم رو جای امن شونت،
وقتی نم نم آسمون، تاریک میشه شب میزنه
دو تا دل میمونه که باهم مرتب میزنه،
پیله میشم به تو کم کم پیش من پروانه شی، وقت لالایی بیا روی گل قلبم بشین
وقتی نم نم آسمون، تاریک میشه شب میزنه
دو تا دل میمونه که باهم مرتب میزنه،
پیله میشم به تو کم کم پیش من پروانه شی، وقت لالایی بیا روی گل قلبم بشین
مجسمه ساختم ازت توی میدون دلم، یه نفس میگردم هی دورت
به صورتت خیره میشم، گرمه مث نور شمع،
میزنم از تو چشام پل بهت
وقتی نم نم آسمون، تاریک میشه شب میزنه
دو تا دل میمونه که باهم مرتب میزنه،
پیله میشم به تو کم کم پیش من پروانه شی، وقت لالایی بیا روی گل قلبم بشین
وقتی نم نم آسمون، تاریک میشه شب میزنه
دو تا دل میمونه که باهم مرتب میزنه،
پیله میشم به تو کم کم پیش من پروانه شی، وقت لالایی بیا روی گل قلبم بشین