فرزاد فرزاد دلشوره

تو تاریکی ولی چشمات یه رنگی داره که دنیا نداره،
چقد گفتم که تنهایی بری دلشوره می گیرم دوباره،
جهان مثل یه تابوته برام اسمت نباشه رو لب من
چی خواستم من از این دنیا جز اینکه تو باشی همدم من
آخه دورت بگردم شدی دریای دردم،
با یه قایق تو این موجا دنبالت میگردم،
تو از چشمم نیفتادی هنوز وصلی به این سینه
ولی عاقبت این قلب من از دست تو میمیره
بیا و رنگ دنیامو عوض کن که من از تاریکی بیزارم،
که تنها بودنم رو به تو مدیونم و از دلشوره بیمارم
جهانم رو تو بیرون کن از این تابوت یخ بسته کجایی
تو رو خواستم از این دنیا ولی عاقبش شد این جدایی،
آخه دورت بگردم شدی دریای دردم
با یه قایق تو این موجا دنبالت میگردم
تو از چشمم نیفتادی هنوز وصلی به این سینه،
ولی عاقبت این قلب من از دست تو می میره