حمیدرضا اسکندری محکوم عشق

دل تنگ یارم
در نبودش لحظه ای آروم ندارم
بی قرارم ...
بغض سردم...
قصه ناگفته حرفای تارم ...دلتنگ یارم...
درسکوتم خونه ای از عشق تو پنهون درون سینه دارم
عشق است و عذاب
لحظه ای که اورا ندارم...
محکومم به عشق
بارون چشام
مه من بیا روشن ش شبام
تحملم تموم یار
چه سخته انتظار برام
به داد من برس که بی توام بی رویا ...
چه بی قرار حال من
عزیز جان من
چه خوبه خاطرات تو
جلو چشای من
نذار بمیره یاد تو
تو و نگاه تو
تموم کار من اگر نباشد عشق تو