سعید آرام آرزو

آرزومه غم نتونه
قلبی رو ویرون بکنه
توُ ذهن و جسمِ آدما
ترس و رَجَز خون بکنه

آرزو دارم یه روزی
مُشتِ غمو وا بکنم
اینکه ثَمر نداره رو
یه روزی معنا بکنم

دلم می خواد هر آدمی
بفهمه شاهِ خودشه
توُ زندگیش بجز خدا
از کسی منّت نکشه

ای که صدامو می شنوی
رها شو از (کاش) و (اگر)
به ریشه ی خودت نزن
تبر با دستِ خود نخر

دم به دم از خودت بپُرس
مقصدِ این قصه کجاس
خوبه به باور برسی
هر چی که هس دستِ خداس

تا می تونی توُ زندگیت
دوری کن از خشم و حَسد
تا ببینی دستِ خدا
معجزه سازه تا ابد

بیا نگاتو پس بگیر
از رفت و ، از نیامده !
خدا یعنی لحظه و بس !
تو لحظه رو ، از دس نده !

دلم می خواد هر آدمی
بفهمه شاهِ خودشه
توُ زندگیش بجز خدا
از کسی منّت نکشه

ای که صدامو می شنوی
رها شو از (کاش) و (اگر)
به ریشه ی خودت نزن
تبر با دستِ خود نخر