داوود نعمتی بی معرفت

تماشات میکنم پنهونی از دور
چی میگن روی لب این اشکای شور
میسوزونه دلم رو شکستگیهاش
گریه شد این مرد تا رفتی با خستگیهاش
توعه بی معرفت رفتی همیشه  گفتی با من آرزوهات هیچی نمیشه
تماشا کن خودت رو بی رحم و عشق
اونکه اگه صرفش نباشه عاشق هیشکی نمیشه
میگذره یه عمرو موندم من با چه حالی
گفتی عادت میکنی بعد یه سالی
نه واسه برگشتنت راهی گذاشتی
نه دلی که توی این سینه نذاشتی
توعه بی معرفت رفتی همیشه  گفتی با من آرزوهات هیچی نمیشه
تماشا کن خودت رو بی رحم و عشق  اونکه اگه صرفش نباشه عاشق هیشکی نمیشه