فرهام زارع ناز دلبر

ووی سی شو تارش ووی سی غمزو نازش
شب تار را, را ببین ناز کردن یار را ببین
ووی سی تل خشکی سرخه گل تو باغش
تپه خشک را ببین که وجود یار
روی آن همچون گل سرخ درباغ است
سوزه بید مجنون همچون بید مجنون سبز است
سرخه گیسه نازش گیسوان نازش سرخ است
سیش حنا نیارین برایش حنا نیاورد سرخه قلبه پاکش
چون قلب پاکش سرخ است
نازه گیسو افشون هر سو پریشون
گیسوان نازش به هر سو پریشان است
تش زده به جونوم چی تشک توسون
به دلم آتش زده همچون گرمای تابستان
تش بره تو دلم لت نره دم او پای دلبر
در دل آتش افتاده که یک وقت کنار آب پای یار نلغزد
کوزشه نشکنه مشکشه نندازه جون دلبر
میترسم که کوزه و مشکش از دستش بیفتد
آخ قیومت کردوم سی دلبر برای یار قیامت کردم
گر گرفتم تا میره دلبرآتش گرفتم تا یار می‌رود
سیل طایفش کنین ایل سنگینمه
ببینین که او از طایفه بزرگ است
نازه دلبر یار دل ربا
سوزه چارقد یار چی روز بهارون
چارقد یار همچون فصل بهار سبز است
خندش شیرینه دل کرده حیرون
خنده شیرینش دل را حیران کرده
کوگ مست محشر دل سیت زنه پر
دل برای تو پر میزند ای کبک آوازه خوان
نومدی بهاروم توسون رسی سر
تابستان سر رسید و تو نیامدی بهار من
سیلت غزونه چی تیر پرونه
نگاهت همچون تیری در قلب من میماند
نبینمت یار عمروم خزونه
اگر یار را نبینم عمرم خزان است
تش بره تو دلم لت نره دم او پای دلبر
در دل آتش افتاده که یک وقت کنار آب پای یار نلغزد
کوزشه نشکنه مشکشه نندازه جون دلبر
میترسم که کوزه و مشکش از دستش بیفتد
آخ قیومت کردوم سی دلبر برای یار قیامت کردم
گر گرفتم تا میره دلبر آتش گرفتم تا یار می‌رود
سیل طایفش کنین ایل سنگینمه
ببینین که او از طایفه بزرگ است
نازه دلبر یار دل ربا