محمد نامدار ماه

تا ماه میرم ، وقتی تو نباشی
برام فاصله ای نیست ، میام که اونجا که توباشی
تا ماه میرم بدون تو میمیرم
نشونی ماهم رو از آسمون میگیرم

مینویسم اسمتمو روی قلبم میمونه
رفتی ولى همه حرفات یادم میمونه
آخه آخرش که چی؟ ماه پشت ابر نمیمونه

من تا ماه هرشب میرم پای پیاده
تو برگرد آخه میدونی فاصلت ازم زیاده
دیدن اون چشمای تو واسم یه اعتیاده