صالح خسروی پناهنده

خستگی هامو بغل کن وقتی دلتنگه نگاتم
وقتی بی تابه یه لبخند لحظه ی قهر چشاتم
وقتی درگیره فرارم تو گریز از همه دنیا این پناهندتو در یاب تو حریمه امن رویا
بزار جون بگیرم از عشق این جدایی خوده مرگه
دوریه من از نگاهت دوریه شاخه رو برگه
نگو از قصه ی پاییز نگو از نه و نمیشه
واسه ی من مثله بهاره خاطراتتو همیشه
منو جا نزار دوباره توی این شبای نامرد
بشنو فریادمو امشب هر جا هستی دیگه برگرد
پایه ی رفتن من باش ای تو همراه صمیمی
مرحمه زخمه دله من زخمه کهنه ی قدیمی
بزار جون بگیرم از عشق این جدایی خوده مرگه
دوریه من از نگاهت دوریه شاخه و برگه
نگو از قصه ی پاییز نگو از نه و نمیشه
واسه ی من مثله بهاره خاطراتتو همیشه